تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرین هشت هفته¬ای پیلاتس بر تعادل دانش آموزان دبیرستانی دختر مبتلا به سندرم داون با تاکید بر تیپ بدنی

با توجه به نقش حیاتی فعالیت بدنی در اجتماع و افزایش روز افزون تعداد تولد افراد عقب مانده ذهنی مبتلا به سندرم داون که دارای اختلال کروموزومی میباشند. بررسی تمرینات پیلاتس که موجب هماهنگی جسم و ذهن و روانی حرکت میشود. بهبود تعادل دانش آموزان دختر مبتلا به سندرم داون تیپ مزومورف که تیپ بدنی قالب آزمودنی¬ها بوده است، مورد توجه قرار میگیرد. هدف از اجرای این تحقیق تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرین هشت هفته-ای پیلاتس بر تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان مبتلا به سندرم داون بوده است. اجرای تحقیق در 3 مرحله شامل اندازه گیری قبل از تمرین، انجام تمرین تعادلی، اندازه گیری پس از تمرین و اندازه گیری پس از 2 ماه جهت سنجش ماندگاری تمرین انجام شد. تمرینات سه روز در هفته و مدت زمان هر جلسه 10 دقیقه که در اواخر هفته پنجم به 30 دقیقه هم رسید. تحقیق شامل جامعه آماری برگرفته از دانش آموزان دبیرستانی استثنایی منطقه 15 شهر تهران بوده است. انتخاب آنان به صورت نمونه در دسترس بوده است که محقق را نیازمند به حجم نمونه 30 نفری کرد ) 15 نفر گروه کنترل، 15 نفر گروه تجربی). همچنین ابزارها شامل (پرسشنامه، تست برگ، تست تی جی یو جی، تست وای ) که به ترتیب برای اندازه گیری تعادل ایستا، پویا و نیمه پویا بوده است. نوع تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق علی مقایسه¬ای بوده است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات آمار توصیفی و استنباطی بوده است که از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد جهت توصیف مقادیر گرایش به مرکز و در آمار استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنوف جهت نرمال سازی داده ها، آزمون تی هم بسته جهت مقایسه درون گروهی و آزمون تی مستقل جهت مقایسه بین گروهی در سطح معناداری 05/0 استفاده شده است. توجه به یافته¬های تحقیق و بررسی اهداف اختصاصی نشان داد که تمرینات پیلاتس موجب بهبود تعادل دختران مبتلا به سندروم داون می¬گردد که میتواند به علت تکرار زیاد تمرینات و تقویت عضلات درگیر باشد.